[RPG] Het Plekje bij de Boom en daarom heen

Vlak bij het meer stond er een grote eikenboom waar met gemak vijftig leraren inpasten. Het plekje onder de boom was geliefd onder de leerlingen, omdat de boom voor een grote schaduw zorgde als ze zon te fel scheen. De bladeren waren net zo groot als een tafelblad van twee bij twee meter. Bij de boom lag een groot kleed en de zon verwarmde het kleed een beetje. Robert zat op het kleed te kijken naar het meer en hij had er spijt van dat hij zijn zwemkleren niet mee had. Hij pakte zijn toverstaf en toverde wat water voor zichzelf tevoorschijn. Langzaam begon hij te drinken en stopte hij zijn staf weer in zijn gewaad. Toen had hij er genoeg van en rende hij over de zandpaden het kasteel in en pakte hij zijn zwembroek.

Vijf minuten later was hij klaar met het omkleden en ging hij weer bij het meer zitten. De schaduw was nu wel een beetje irritant, omdat het zonder kleren kouder was, wat Robert best wel logisch vond. Hij hoopte dat er nog meer leerlingen zouden komen, zodat hij niet alleen bij de boom hoefde te zitten. Robert keek naar de klokkentoren en zag dat het twee uur 's middags was. Genoeg tijd om nog even te gaan zwemmen. Verderop zag hij een stel eerstejaars voetballen op het grasveld. Na nauwelijks een seconde viel de bal in het water. Robert merkte op dat het Huffelpuffers waren en besloot ze te helpen. Ze leken eerst even zich te verbazen door het feit dat Robert een zwembroek droeg.
"Waar kijken jullie naar?" vroeg Robert scherp. De eerstejaars haalden hun schouders op.
"Naar de boom," zei de kleinste van het stel. Robert trok een wenkbrauw op.
"Dan kijk je zeker scheel. Maar goed, ik zal die bal wel ophalen," zei hij en met die woorden liep hij terug naar de boom en dook het water in.

Lotte rent met haar handdoek rond zich naar het meer. Snel zwiept ze haar handdoek onder de boom en springt in het heerlijke water. Ze ziet wat verder Robert en een paar eerstejaars van huffelpuf waaronder ze iemand herkent. Blij zwaait ze naar de jongen maar die ziet haar niet. Snel zwemt ze naar hem toe. "Hoi Sander", zegt ze. "Oh, hoi", zegt hij en hij kijkt afwezig naar Lotte. "En hoe vindt je het hier op zweinstein", vraagt ze. "Eh, tof, hoor", zegt hij aarzelend... "Ken jij die jongen daar", en hij wijst naar Robert. "Ja, waarom"? "Eh, gewoon," zegt hij. Lotte kijkt hem niet begrijpend aan en zwemt naar de bal in het meer, opdat moment zwemt Robert ook naar de bal. "Hoi," zegt Lotte tegen hem.

Robert ziet een onbekende Griffoendor 'hoi' tegen hem zeggen.
"Hoi, hoe gaat het?" vraagt hij.

"Super","en met jou", vraagt Lotte nieuwsgierig. Ze neemt haar toverstok en tikt op het water. Ze vormt lichte waterbellen en met een zwiepje laat ze ze ontploffen.

"Het gaat echt geweldig," zegt Robert glimlachend. Door de zon worden zijn ogen bijna verblind.

"Het is echt warm vandaag", zucht Lotte. "Pff", ze maakt nog wat bellen met haar toverstok en laat ze zweven naar de andere kant van het meer.

Loraine kwam rustig aangelopen. Ze zag er vermoeid en vies uit, dat kwam omdat ze al de hele dag op pad was. "Ik hoop dat ik wat water kan vinden", zei ze zachtjes tegen haarzelf. Ze zag Robert en Lotte bij de waterkant zitten en liep op hen af. "Hoi, alles goed?" Ze legde haar tas neer en trok haar shirt over haar hoofd uit, haar broek deed ze ook uit. Zo stond ze dus in de namiddag in haar bikini aan de waterkant. "Hebben jullie Erik gezien, ik ben al de hele dag naar hem op zoek, maar heb hem nergens gezien." Loraine ging aan de waterkant zitten en dompelde haar voeten onder het water. "Sinds we uit elkaar zijn, mijdt hij me."

"Hoi. Ja het gaat best goed. Maar hoezo is het uit met Erik?" vraagt Robert verbaast aan Loraine.

"Huh, wat", reageerde Loraine verward. Ze keek naar Robert en zei toen. "Hij heeft mij gedumpt op het gala toen hij zag dat ik iets had gedaan." Ze stond op en sprong in het water, hierdoor werden Robert en Lotte nat. "Sorry daarvoor." Loraine zwom weer naar de waterkant en vervolgde. "Een hele tijd geleden heb ik ooit iets gestolen, ik had een weddenschap verloren en moest dat doen." Ze zuchtte een diep. "Ik heb het de volgende dag meteen teruggekregen, maar dat meisje heeft toen een klaagbrief geschreven. Erik is die klaagbrief tegengekomen en kon het niet geloven dat ik dat had gedaan."

" Dat is niet zo prettig", zucht Lotte. "En ik heb Erik nog niet gezien, maar volgens mij sluit hij zich op in de wc's", zegt Lotte. "Een vriend van me zag hem uit de wc's komen, helemaal nat van de tranen", zegt Lotte en ze vormt nog wat bellen met haar toverstok.